Na het laatste fluitsignaal van scheidsrechter van Belzen kon je een speld horen vallen. Ongeloof bij de Lebo spelers en supporters, opluchting bij alles wat SVN heet.
Dinsdagavond 29-10 werd dus het restant van de wedstrijd uitgespeeld (op 19 oktober wegens een blessure van de scheidsrechter gestaakt). Binnen twee minuten na de hervatting hadden de bezoekers al de 1-0-achterstand weggepoetst. SVN-er Nino de Jonge, sterk spelend, stuurde de aanvaller van SVN in de diepte, Lebo speler Kevin Ravensbergen beging een overtreding (duw in de rug?) aldus scheidsrechter van Belzen, en wees gedecideerd naar de stip. Gerben Nicolasen schoot onberispelijk binnen.
Een slecht begin voor de boys. Na 10 minuten kwam Lebo beter in de wedstrijd, en dit resulteerde in een 3-1voorsprong binnen een kwartier, via Jarmo van Tatenhove (na een mooie aanval) en Dylan van Hove. Een gelopen race zou je denken, gezien de vele kansen daarna (overigens steeds via prima aanvallen en individuele acties, o.a. van Dylan), maar als dan de doelpunten uitblijven en de organisatie soms niet goed staat, dan krijg je de deksel op je neus. Aldus geschiedde.
Tien minuten voor tijd de 3-2 van SVN door de geheel vrij staande Roderiek Gakeer. En 5 minuten voor tijd de gelijkmaker via Janick van As de 3-3. Lebo drong nog aan, zonder resultaat.
“Ik zie ons dan ook als de morele winnaar van vanavond”, aldus SVN trainer Koelen in de PZC.
Vanwege de afwezigheid van Lebo trainer Mick (familieomstandigheden) namen Olde en Stan de honneurs waar. “We hadden gewoon de 4-1 moet maken, dan 3 punten in de pocket, boek gesloten”, aldus Stan.
Aan bovenstaande uitspreken is niets gelogen, SVN blij met een punt, Lebo de wetenschap dat wedstrijd begint bij 1e fluitsignaal en een wedstrijd pas afgelopen is als de scheidsrechter affluit.
A.s. zaterdag uit naar Nieuwland.